Zamek Krzyżacki w Sztumie

Jego budowa była owocem działań księcia austriackiego Albrechta III Długowłosego. Początkowo pełniący funkcję siedziby wójta krzyżackiego zamek był świadkiem licznych zmian własności i konfliktów zbrojnych. Po bitwie pod Grunwaldem w 1410 roku został czasowo przejęty przez wojska polskie, lecz szybko wrócił w ręce Krzyżaków. W kolejnych wiekach, jako siedziba polskich starostów, znalazł się w centrum wydarzeń toczących się na tych ziemiach, szczególnie w okresie wojen polsko-szwedzkich XVII wieku.

Echa potopu szwedzkiego w latach 1655–1660 odcisnęły się na zamku, który doznał znaczących zniszczeń. W wyniku I rozbioru Polski w 1772 roku zamek został częściowo rozebrany i zaadaptowany na cele administracyjne pruskie. W XIX wieku, po przeprowadzonych badaniach architektonicznych, częściowa przebudowa oraz adaptacja na różne cele stały się nieuniknione.